Een nieuwe lente

Terug naar overzicht

30 maart 2021

Wie mij een beetje kent, weet dat ik meer het type 'het glas is half leeg' ben. Maar op een dag als deze, als het voorjaar voor het eerst overal om je heen voelbaar is, dan wordt ook bij mij het glas half vol. Dan verheug ik me op de mooie dagen en de dingen die gaan komen, de kansen die ongetwijfeld op mijn pad verschijnen. 

De fietstocht vandaag gaat naar het zuidelijke deel van het Groene Hart, de Alblasserwaard. Op weg naar Bergambacht fiets ik eerst door de polders van de Krimpenerwaard. Waar het een paar weken geleden nog stil was, wordt er nu volop gesnaterd, getjilpt, gefluit, gekrast en gekraaid. De koeien staan hier nog binnen maar het leven keert weer terug zoals elk jaar. In een veld bij Berkenwoude zie ik een groep hazen spelen. Ook zij lijken te genieten van het prachtige weer. Daar moet ik wel voor stoppen en een fotootje maken.

Bij Bergambacht steek ik de Lek over op weg naar Groot Ammers om verder de Alblasserwaard in te fietsen. Achter Groot Ammers staan een aantal molens achter elkaar, een mini Kinderdijk zeg maar. Daar spreek ik kort een stel die op jaloersmakende Santos-fietsen een tochtje aan het maken zijn. Even voor de fiets-nerd, deze fietsen zijn voorzien van riemaandrijving in plaats van een ketting en hebben natuurlijk een Rohloff-naafversnelling. Het is de Ferrari onder de vakantiefietsen met ook een Ferrari prijskaartje. 

Als ik de molens achter me heb gelaten sla ik links af. Achteraf realiseer ik me dat ik daarmee de uitgestippelde route verlaat. Het is de moeite waard want ik zie een ooievaar op zijn nest. Niet zo gek want we zitten in ooievaarsland. En ook koeien die al naar buiten zijn. Als ik daar een paar foto's van maak, hoor ik achter me een hoop geknor. Er komen twee varkens aangehuppeld die ook graag op de foto willen. Dat doe ik natuurlijk.
Zo zie je maar, fietsen is net als het leven zelf. Je maakt plannen maar het gaat altijd anders dan je had gepland. Maar daardoor beleef je dingen die je anders had gemist. Fietsen als metafoor voor het leven, ik zou er een boek over kunnen schrijven. Oh wacht daar ben ik ook mee bezig. 

Bij Goudriaan pak ik mijn uitgedachte route weer op richting Noordeloos. Fietsen in de Alblasserwaard heeft iets geruststellends, net als de Krimpnerwaard. Ik heb altijd het gevoel dat hier de tijd een beetje stil is blijven staan. De nostalgische melancholicus, of melancholische nostalgicus, in mij vindt dat wel prettig. Maar tegelijk heeft de Alblasserwaard, meer dan de Krimpenerwaard, ook iets verontrustends en beklemmends. Met in elk dorp hoe klein ook, op zijn minst een hervormde en een gereformeerde kerk, bekruipt me het gevoel dat veranderingen hier al snel worden gezien als werk van de duivel. Het is heerlijk om hier te fietsen maar wonen, ik moet er niet aan denken. Ik zou ook met pek en veren het dorp uit worden gejaagd, denk ik.

Bij Meerkerk volg ik nog een tijd het Merwedekanaal om vlak voor Vianen weer richting Lek te fietsen en dan terug naar Lexmond, Ameijde en Nieuwpoort. Daar neem ik de veerpont naar Schoonhoven. Langs de Vlist kom ik dan uit bij Haastrecht en dan is het nog een klein stukje naar Gouda. Al met al een mooi tochtje van ruim 85 kilometer. Morgen nog een dagje genieten.