Fietsen in vrijheid

Terug naar overzicht

12 mei 2021

Vrijdag of zaterdag verschijnt ons interview in het AD. We hadden een mooi gesprek op een passende plek, bij de buste van Erasmus in het Vroessenpark bij de Sint Janskerk. Ook de plek waar we één van de mini-colleges geven.

Vandaag stap ik even op de fiets om een het rondje dat bij de filosofische fietstocht hoort te checken. En dus gaat het de vertrouwde polders van de Krimpenerwaard in. Bij het bos in de polder Middelblok stap ik af. Een vriendin noemde dat bos het elfenbos, toen ze nog klein was. En ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Ik loop naar de plek waar we zullen zitten, het is oogverblindend groen hier. Het verbaast me elk jaar weer hoe snel de natuur van kaal en grijs naar alle kleuren groen gaat. 
Allerlei merken vogels fluiten, zingen, tjilpen volop. De kikkers in de sloot moeten ook dringend van zich laten horen, wat verder weg staan koeien gezellig te loeien en om het audio-decor af te maken, hoor ik in de verte een boer op zijn trekker het land oprijden. Vlinders fladderen om me heen, het ook mij bekende koolwitje en de citroenvlinder maar ook eentje die ik niet (her)ken, een witte vlinder met oranje op de vleugels. Thuis kom ik erachter dat het een oranjetipje is. Weer wat geleerd. 

Ik blijf hier even tijdje zitten. In het interview word ik geportretteerd als schrijver en denker. Dus moet er ook wel geschreven worden. Daarom even lekker in het zonnetje, opschrijfboekje, pen en een thermoskan met inmiddels toch lauw geworden koffie. Op een bankje midden in de polder. Maar het schiet niet erg op, ik laat het maar lekker in mijn onderbewuste doorsudderen. Ik loop nog wat verder het gebied in. Als ik het hoofdpad oploop, schiet er uit de bosschage ineens een haas tevoorschijn. Met grote sprongen door het al hoge gras verdwijnt ie snel uit mijn zicht. Maar toch leuk om mee te maken. 

Ik stap weer op de fiets en besluit om de route te verleggen. Ik heb de vrijheid om dat te doen. Er is nog een bos in de buurt en daar fiets ik eerst maar lekker naar toe, het Loetbos. Het valt me op dat veel weilanden niet of beperkt gemaaid worden. Hier bloeit en groeit van alles om het zo veilig en aantrekkelijk mogelijk te maken voor de weidevogel. En misschien is dat al langer aan de gang, maar sinds ik het TV-programma Vroege Vogels wat meer volg, ben ik meer op dit soort dingen aan het letten. Het lijkt in ieder geval bij alle betrokkenen duidelijk te zijn dat we niet langer kunnen doorgaan met massale monocultuur. Het is niet makkelijk om oplossingen te vinden. Daarom is het goed te zien dat er allerlei initiatieven worden ontwikkeld. Of we daarmee het schip nog op tijd kunnen keren weet ik niet. Maar alles is beter dan niets doen.

Op de weg richting Stolwijk zie ik dat er langs de berm gemaaid wordt. Terwijl daar van alles groeit om insecten aan te trekken waar vogels weer op af komen enzovoorts enzovoorts. Ik begin me er een soort van over op te winden maar dan kijk ik nog eens goed en dan zie ik dat er maar een beperkt gedeelte van zo'n 30 centimeter wordt gemaaid, De rest van de berm wordt met rust gelaten. Juist om de bio-diversiteit te versterken. Ook weer een lesje geleerd om niet te snel conclusies te trekken. 

Tijdens de laatste kilometers naar huis, denk ik nog aan de filosofietstocht. We gaan het over vrijheid hebben en daar vindt iedereen - zeker in deze tijd - wel wat van. Maar ook over de verantwoordelijkheid die vrijheid met zich meebrengt. "We zijn gedoemd tot vrijheid", zei Sartre ooit. Stof genoeg om daar een mooie, inspirerende dag van te maken.