Sneeuwfietsen

Terug naar overzicht

17 januari 2021

In de loop van de middag begint het dan toch eindelijk ook bij ons een soort van te sneeuwen. Het is eerst vooral meer natte sneeuwregen dus ik wacht nog even voordat ik op de fiets stap. Er is ons een laagje van 2, 3 centimeter beloofd en ik verheug me er op om straks in een witte wereld te rijden.

De weinige sneeuw die op auto's blijft liggen, wordt gretig gebruikt door kinderen om sneeuwballen te maken. Het stelt allemaal niet heel veel voor maar ik houd me voor dat straks buiten de stad, de weilanden wel een wit laagje zullen krijgen, want toch iets kouder dan in de stad. En ook al sneeuwt het nog niet echt, ik vind het heerlijk om de kou op mijn gezicht te voelen. Toch even het gevoel dat het echt winter is.

In de Goudse Hout zijn aardig wat wandelaars op de been. Hopen waarschijnlijk net als ik dat het zo een winterwonderland wordt. Maar de sneeuw die aan een tak of rietpluim is vastgewaaid, is voorlopig het enige om te zien. Mooi, maar niet wat ons is voorgespiegeld door de dames en heren van het KNMI, Weerplaza en Buienradar. Van die dingen ja.

Ik fiets langs de Reeuwijkse Plassen richting Driebruggen en vandaar richting Bodegraven. Het is echt wel een winterse dag maar wit wordt het niet. Bij de spoorwegovergang moet ik een paar foto's maken voor een ander verhaal. Het duurt even voordat de trein zich laat zien en als ik daar klaar ben, begint het al wat donkerder te worden dus toch maar terug naar huis. Op naar de aan mezelf beloofde beloning. 

Echt sneeuwen doet het niet meer, als ik thuis ben is het zo goed als droog geworden. Even denk ik aan al die mensen die als een malle een slee hebben gekocht. Die staan maandag teleurgesteld weer op Marktplaats. Zo zie je maar, het is meestal beter om niet al te hoge verwachtingen te hebben.

De beloning smaakt prima, een warme choco met slagroom en klein scheutje rum. Omdat het zaterdag is.