Winteretappe

Terug naar overzicht

03 januari 2021

Ik wist het eerst niet zeker, zal ik wel, zal ik niet. Binnen blijven, nieuwe legpuzzel maken of toch op de fiets. En het is dat ik van de week even op de weegschaal was gaan staan, dus eigenlijk wist ik het natuurlijk wel. Stilzitten is geen optie. 

Deze keer gaat het eerst richting de Reeuwijkse Plassen en dus ook door de Goudse Hout. En daar zie ik m gewoon staan, die grote zilverreiger. Wie mijn verhalen volgt, weet dat ik m tot nu toe altijd witte reiger heb genoemd. Omdat ie een beetje mythisch was. Maar nu hij ook al gewoon in de Goudse Hout staat, ben ik dat wel kwijt. Ik vind het eigenlijk een beetje een arrogant mannetje, meneertje come-back. En als je een foto wil maken, altijd snel wegvliegen. En nu ook al voor iedereen te zien. Nog even en we zien ze nog vaker dan zijn neef, de blauwe reiger. Nee, dat mythische is hij wel kwijt. Komend jaar maar eens op zoek naar een ander bijzonder schepsel. Dat zal m leren.

Ondertussen fiets ik richting Driebruggen. Beetje mijmeren op de fiets. Ik heb een sterk gevoel dat ik binnenkort keuzes moet maken. Waar ga ik me op storten? Het afgelopen jaar ben ik weer begonnen met schilderen. Leuk om te doen, maar ik besteed er te weinig tijd aan en heb niet veel aanleg. Kan aardig rotzooien met verf, om Karel Appel te parafraseren, maar daar houdt dan ook elke overeenkomst op. Bij hem werd het kunst, bij mij blijft het een zooitje. Als je geen kilometers maakt, gaat het ook niet beter worden. Dus het wordt of meer tijd daar aan besteden of de penselen voorlopig aan de wilgen.

Ga ik dan mijn oude liefde weer oppakken, de muziek? Ik heb zo'n twintig jaar trompet gespeeld en zit er steeds vaker aan te denken om het weer op te pakken. Maar dan geen trompet meer, maar de bugel. Ben er alleen nog niet uit of dit gevoel uit nostalgie is ontstaan. Van de week zag ik Ack van Rooyen bij het nieuwe programma van Matthijs van Nieuwkerk. Heb ooit een masterclass van hem gehad. Of heb ik dat destijds gewild? Ach, een goed verhaal en de waarheid hoeven niet altijd samen te gaan. Als ik er voor kies, zal ik toch ook wel weer aardig wat uurtjes oefenen in moeten stoppen. Heb ik daar de discipine voor, ik weet het nog niet.

Of ga ik serieuzer werk maken van schrijven? Meer fiets- en andere verhalen schrijven, of combinatie zoeken met muziek. Daar word ik ook wel enthousiast van. Keuzes, keuzes, keuzes, het leven valt niet mee.

Door al dit gemijmer ben ik intussen bijna ongemerkt bij Woerden aangekomen. Ik besluit om via Zegveld naar de Meije te fietsen. Daar stop ik even om een warme choco te drinken. Als ik even zit bij rustplaats De Meije, merk ik dat het killer is dan ik op de fiets in de gaten had. Dus snel weer op de pedalen, richting Zwammerdam, achter Reeuwijk langs en dan via de Bloemendaalseweg weer naar huis. Toch maar mooi 55 kilometertjes weggetrapt. Hoogste tijd voor een warme douche.